Afvallige

8 juli

‘Digging in the dirt, la la la la la lalaaa, I’m digging in the dirt…’, zingt Peter Gabriel in mijn hoofd terwijl mijn ogen over de spulletjes naast de prullenbak op de Westerstraat gaan. En ik verbaas me weer. Wat mensen hier achterlaten ziet er nog zo goed uit, vaak! Typisch: ik woon dus tijdelijk in een superstrak, leeg appartement en lijk van de weeromstuit wel een soort nesteldrang te ontwikkelen. Mijn vingers jeuken om het te vullen met spullen…

Een van de eerste dingen die ik schaamteloos van de vuilnisberg redde, was een lichtsnoertje van balletjes bedekt met parelmoerkleurige pailletjes. Pijnlijk strak om een dooïg kerstboompje gewikkeld en schijnbaar stuk. Maar ik gaf het een tweede kans met verse batterijen en voilà, het verlicht hier de boel. En sparks joy, want dat moet, natuurlijk!

Het tweede was een rond tafeltje op wieltjes dat ik vond naast de vuilcontainer vlakbij centraal station, na Koningsdag. Best smaakvol en vooral een uitkomst voor het leesplekje dat ik gecreëerd heb in de zee van ruimte. Ik was al een tijdje op zoek naar zoiets maar wilde er eigenlijk geen geld aan uitgeven gezien mijn situatie. Gelukt!

Vuilnis-hoop
Na een hofjesconcert vorig weekeinde smolt ik langs weer zo’n opmerkelijke hoop naast een container… Wat me hier trof was de nieuwstaat van de spullen. Veel herkenbaar van Ikea; zo zag ik een lichtgrijze badmat die ik er -in andere, hoopvoller tijden- kocht. Zo kwam ik aan mijn derde vuilnisvondst.
Maar de opgevouwen handdoeken en stapels mooie kinderkleertjes die uit een koffer puilden, liet ik liggen. Welk verhaal hoort hierbij?
Ik hoop maar dat andere mensen die ze goed kunnen gebruiken, eerder langskomen dan de vuilniswagens!

The more I look, the more I find…
Digging in the dirt
Stay with me, I need support
I’m digging in the dirt
To find the places I got hurt
Open up the places I got hurt…